दोघी

वेडावुन फिरतो मी ,कधी हिच्या मागे कधी तिच्या मागे
त्या दोघी शिवाय जिवन मला वाटे अभागे


कोणी म्हणे वेडा मी, कोणी म्हणे मी पिसा
मी कुणाच्या नाही कामाचा, रिकामा माझा खिसा


तरी ही असा मी 'वेगळा-वेगळा', मुळीच एकटा नाही
माझ्या आशा आणि कल्पना सदैव सोबत राही

साखर झोपेतील स्वप्ने, स्वप्ने ती कसली?
झोप उडवतील माझी, तीच खरी असली

कल्पनेच्या सिद्धीला यत्नांचे पंख हवे
दाटलेल्या आकाशात दिसती आशेचे किरण नवे

कधी तरी थकलेल्या मनाला ग्रासते निराशा
हुं! तरी ही त्या निराशेत ही आहेच ना आशा


--चैतन्य