मला परत लहान व्हायचय

मित्रानो मला आनंद होतोय माजी नवी कविता सदर करताना.
लहानपण खुपच गमतीजमतीच असत पण त्या तुलनेत मोठेपण रुक्ष वाटत.
म्हनुनच ...'मला परत लहान व्हायचय '


मला परत लहान व्हायचय
धो धो पावसात पुन्हा चिन्ब भिजायचय
शालेला बुट्टी मारून खुप खुप खेलायचय
मला परत लहान व्हायचय


परीक्षेचा विषय असावा 'छान छान गोष्टी '
काढाव्या खोड्या करावी बेधुंद मस्ती
शाळेत सगले तास नेहमी ऑफ़ असावे
जाड्या रड्याला धपकन पाडून खदा खदा हसावे


जिगरी दोस्त आला नाही की कालजीत पडायचो
मस्ताराचा मार खावून खुप रडायचो
मधल्या सुट्टीत सगले डबा खायचो
कवितेच्या तासाला भारावून जायचो


मजा वाते म्हणुन चोरून वाजवायाचो शालेची घंटा
जिगरी दोस्तासाथी करायचो मारामारी-तनटा
कंताला आला की हळूच जायचो पलुन
रोजच शालेला का जायचा ? कधीच न आला कलुन

वाघोबच्या गोष्टी मला आत्ता कोणी सांगत नाही
चीवुचा घास मला आता कोणी भरवत नाही
आता असते असयन्मेंट आणि सबमिशनची घाई
कॉलेज क्लासची धावपल टेंशन काहिच्या काही


परीक्षा आली की पुस्तकांच वाटत ओज
आवाजांच्या गर्दित कोणी ऐकत नाही माज
लेकचरच असत कम्पल्शन
नेहमीच वाटत डिप्रेशन


मनातल्या भावना सांगू कश्या कुणाला ?
म्हनुनच हा कवितेचा विचार आला
ऐकत असशील तर देवा मला हेच तुला सांगायचय
प्लीज प्लीज 'मला परत लहान व्हायचय'